بررسی نقش پلاسمای غنی از پلاکت در ترمیم پارگی و نواقص تاندون در خوکچه هندی

یکی از مسائل مهم طب امروز، بیماری های درگیرکننده ی تاندون ها می باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیر prpخودی در ترمیم نقص تاندونی تجربی در خوکچه هندی می باشد. تعداد40 سر خوکچه ی هندی بالغ، از هر دو جنس تهیه گردید. بعد از بیهوش شدن حیوانات، در سطح خلفی اندام عقبی راست، برشی به طول 3سانتی متر در پوست ایجاد شد. تاندون خم کننده ی عمقی انگشتان مجزا و نقیصه ی تاندونی به طول 7/0 سانتی متر در آن ایجاد گردید. حیوانات به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه 1: دو انتهای قطع شده ی تاندون با استفاده از نخ پرولن به داخل داربست تهیه شده از فاسیای زیر پوستی خود حیوان بخیه شد تا نقیصه حفظ شود. هیچ prp تزریق نشد. گروه 2: در این گروه همانند گروه یک عمل شد وprp خودی حیوان داخل داربست تزریق شد. گروه 3: در این گروه لوله ای از جنس پلی پروپیلن، به عنوان داربست استفاده شد. هیچ prp تزریق نگردید. گروه 4: در این گروه همانند گروه سه عمل شد و prp خودی داخل داربست تزریق شد. پس از 42 روز حیوانات به روش انسانی معدوم و نمونه گیری لازم برای اندازه گیری کلاژن، هیستوپاتولوژی و استریولوژی تهیه گردید. از نظر میزان کلاژن، تزریق prp در هر دو داربست نسبت به گروه های با داربست مشابه اما بدون تزریق prp اثر بهتری در ترمیم داشته است. داربست پلی پروپیلن نسبت به فاسیا به صورت معنی داری از نظر آماری، عملکرد بهتری داشته که البته اثر هم گرایی آن با تزریق prp نتیجه بسیار بهتری را نشان می دهد. از نظر فاکتورهای هیستوپاتولوژیک، تفاوت در میزان التهاب و بلوغ فیبرهای کلاژن بوده، که ترکیب داربست پلی پروپیلن و تزریق prp کمترین التهاب را نشان داد و تزریقprp در هر دو داربست در مقایسه با گروه های کنترل، التهاب کمتری داشته است. در مورد تشکیل غلاف تاندون تنها گروه متفاوت نسبت به سایرین، گروه ترکیبی داربست پلی پروپیلن و تزریق prp بوده است. از نظر فاکتورهای استریولوژیک، تزریق prp و داربست پلی پروپیلن در قطر باندل های کلاژن و تزریق های prp در حجم نهایی نمونه موثر بوده است. با توجه به مشاهدات این مطالعه؛ می توان نتیجه گرفت پلاسمای غنی از پلاکت می تواند قدرت ترمیم را افزایش دهد پس اگر همراه با سایر روش های درمانی مورد استفاده قرار گیرد می تواند کارآیی آن شیوه ی درمانی را ترفیع و مدت زمان لازم برای بهبودی را در بیماران کاهش دهد.